Με μια ανάσα
Συγγραφέας:
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη
ISBN: 978-618-5498-36-8
© Copyright: Readnet Publications ΙΚΕ
Βόλος 2021
Έκδοση: Readnet Publications
www.readnet.gr
Τηλ.: 24210 38805
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.
Το τίμημα
Ρόλος σου προαιώνιος
σαν ρούχο τον φορούσες
πότε μακρύς σου έπεφτε
πότε δε σου χωρούσε…
Σάμπως και να ‘ταν δανεικό
το ρούχο αυτό, σαν ξένο
επέλεξες συνειδητά
ποτέ μη σε φορέσει…
Στιγμές το αποδέχθηκες
αναλαμπές σου γήινες
που γρήγορα περάσαν
κι έτσι ευθύς επέστρεφες
στο άχρονό σου σύμπαν…
Μα ο καιρός, ράφτης τρανός,
πήρε καλά τα μέτρα
μεζούρα προαιώνια
ποτέ λάθος δεν κάνει.
Κι ήρθε κουτί, στα μέτρα σου
το τίμημα πληρώνεις,
τη μοίρα που σε ονόμασε
Μήδεια κι Αντιγόνη...
Μα εσύ μια Ισμήνη
γύρευες για να γίνεις…
Ώρα του ανθρώπου
Πλούτη πολλά στον κόσμο αυτό
‘μα θες λειψό το ζύγι.
Σε μια παρτίδα άτιμη
μοιράστηκαν.
Είχες το στόμα ανοιχτό.
Άλλους κατηγορούσες,
όχι αυτούς που έπρεπε
μα εκείνους που μπορούσες.
Μικρούς, ανέστιους, πένητες
τάχα ήρθαν να σε θίξουν.
Κι ήρθε η ώρα σου η δική.
Ζαριά ολόδικη σου.
Μοίρα να πάρεις ακριβή
το ζύγι σε καλούσε.
Κι από καρβέλια αμέτρητα
ψιχιά για σε μετρήσαν...
Κι είδες στα μάτια θαρρετά
όσους ψηλά στεκόταν,
το βλέμμα σου απόστρεψες
κι άλλους αναζητούσες...
Κι είπες... Ώρα να γίνω άνθρωπος…
Το ξεχασμένο κόκκινο
Ντουλάπα μπροστά σου ανοιχτή
προάγγελος της μέρας.
Όλες μπροστά σου οι φορεσιές
ρόλο να ενσαρκώσεις.
Σκούρα όλα τα χρώματα...
Πέτυχε στη ζωή... Θα πουν.
Μαύρο, το γκρι και το καφέ,
λευκό για τα πουκάμισα…
Σακάκια σκούρα μπλε
παράσημο στο πέτο.
Μα εσύ προτίμησες
ένα κόκκινο ξεχασμένο...
Αυτό της επανάστασης.
